BİR ZAMANLAR IĞDIR

Araştırmacı yazar Rufat Gürel yazdı… “BİR ZAMANLAR IĞDIR”

Bir zamanlar Iğdır yeşillikler içinde müstakil bahçeli 1,2 katlı, önünden su arklarının geçtiği, ördek ve kazların arklarda yüzdüğü, bahçelerde her türlü meyve ve sebzenin yetiştirildiği şirin bir Anadolu kasabasıydı.

Söğütlü (Iğdırmava) mahallesi sebze ve meyve ambarı gibiydi. Sokaklarında iki atın çektiği süslü faytonlar, at arabaları (Daşkalar) insana müzik ritimli gibi gelen atların nal sesleri bir başka güzeldi.

Çok güzel mahalle, komşuluk, dostluk, akrabalık, kirevelik ilişkileri vardı. Yazın izine gelen Alamancı arabaları karaağaçların altında park eder, o ağaçlardaki kuşların ötüşü, kuşların başına pislediği bunda bile kısmetim açılacak deyip güzellik bulan güzel insanlar vardı.

Sokakta insanlar bir birisiyle karşılaştıklarında selamlaşıp sohbet eder muhabbeti koyulaştırırdı. Hemen hemen herkesin bir birini tanıdığı Ağrı Dağının gölgesindeki şirin bir ilçeydi.

İnsanların bir birine karşı saygısı, sevgisi vardı. Yarınlara umutla bakılırdı. Köy minibüs durağında araba bekleyen insanların koşturmacaları, kahvehanelerde içilen çayın kokusu, yapılan sohbetin tadı bir başkaydı.

Köylerden okumaya gelen çocukların 3-4 birleşip bir bekar evinde kalır ortaokul ve lisede eğitimine devam ederdi. Iğdır’da yakının olup yakının evinde kalanlar çok şanslıydı. Çocuk yaştan 3-4 arkadaşı ile bir evi paylaşan eğitimine devam eden çocuklar çocuk yaştan ayaklarının üzerinde durmayı, iyi arkadaşlık ilişkileri kurmalarını sağıyordu. Iğdır lisesinde, kız meslek ve Endüstri meslek lisesinde okumak bir ayrıcalıktı.

O zamanlar yurt dışına gitmek, “Alamancı” olmak ayrıcalıktı. İstanbul’a ve büyük şehirlere göç başlamıştı. Onlardan Almanya ve İstanbul hakkında bir şeyler duymak bizleri etkiliyordu. Şimdiki gibi kibir, marka takıntısı yoktu. İnsanlar daha saf temiz ve mütevaziydi.

Korkarım dünyada bir zaman gele, İnsanlar yaşaya, insanlık öle... Ne kadar kaliteli olursanız olun yanlış yerdeyseniz değersizsiniz. Ya kahveler eski kahve değil genleriyle oynandı yada insanlar eski insan değil ruhlarıyla oynandı. O iyi insanlar o güzel atlara binip gittiler. Geçmişini bilmeyenin geçmişine dil uzatanın geleceğine gülle atarlar. Biz aslında eski günleri değil, O eski günlerin güzel günlerini özledik. İnsan olduğunuzu hatırlayın, geriye kalan her şeyi unutsanızda olur..! Kendisi küçük, yüreği büyük şehir insanı yiğit şehiri IĞDIR️

Yıl oldu 2025! Her şeye ulaşmak mümkün! Her şey elimizin altında! Fakat gram tadı yok! İnan eskiden ne yokluk vardı! Ne de aşrı bolluk! Ne kolaylık vardı! Ne de çok zorluk! Ama misss gibi tadındaydı her şey! Geçip giden ömürmüş! Biz zaman sandık! Selam olsun! O da bir daha hiç gelmeyecek 80’li yıllara…

BASIN BÜLTENİ