Iğdır ve Kars yöresine ait olan omaç, umaç veya ovmaç helvası

Türk toplumunda bayram, yas, düğün ritüelleri gibi çeşitli ritüellerin doğrudan ya da dolaylı olarak bir parçası haline gelmiş bir besindir.

Geçmişi

Un helvası, Türk, Arap ve Yahudi toplumlarının yaşadığı yerlerde rastlanan ve "helva" olarak adlandırılan tatlının bir çeşididir. Malzemelerinin temin, yapımı ve muhafaza edilmesinin kolay olması nedeniyle göçebe kültürde de tüketilen bir üründür ve İslamiyet öncesinde göçebe Türklerin Tengricilik inancı gereği, ölülerin ruhuna huzur vermek için koku çıkaran yemekler yaptıkları ve bu adete uygun olarak helva kavurdukları düşünülür.

Türkler'in tatlı tüketimi ve çeşitleri İslamiyet’e geçişlerinden sonra arttı. Selçuklu ve Osmanlı döneminde helva, manevi açıdan da önem kazanarak kültürel bir değer haline geldi.

Helva, Selçuklu döneminde fetih, düğün gibi özel günlerde tüketilir ve hemen hemen her kesimden bireyin sofrasında yer alırdı. Bu dönemde helva yapmak ve satmak bir meslek haline geldi.

Anma ve kutlama yemeği olarak helva

Helvalar, Türk kültüründe sadece tatlı ihtiyacını gidermek için tüketilen bir yiyecek değil, özel günlerde anma ve kutlama amacıyla tüketilen bir üründür.

Ölümler ve ölümlerin 40. günü, asker uğurlamaları, gurbetten dönüş, doğumlar, sevinçli bir haber alınması, yeni doğan bebeğin 40'ının çıkması, ilk çiğdemin görüldüğü gün olan çiğdem düğünü, helva yapıp dağıtılan özel günlerdendir.

HATUN TOKA